Ik voel me nog weleens kleiner of minder dan ik ben.
Dan kijk ik voor mijn gevoel op tegen degene met wie ik praat. Iemand die voor mijn gevoel veel meer kennis en expertise heeft dan ik.
Laatst betrapte ik mezelf er ook weer op. Vet irritant want als volwassen vrouw zou je daar op een gegeven moment wel klaar mee willen zijn. 😉
Maar ja, dat je volwassen bent, wil niet zeggen dat je geen onzekerheden meer hebt. Ze worden over het algemeen wel minder (tenminste, zo voelt het voor mij). Maar ze duiken af en toe nog steeds op.
Als herinnering aan het feit dat je daar nog iets te leren of te groeien hebt. Ontdekken wat er achter dit gevoel zit en hoe je het steeds meer achter je mag laten. En jezelf dus gewoon gelijkwaardig mag voelen aan een ander.
Niet dat je dan altijd per se evenveel hoeft te weten of te kunnen als die ander. Maar dat je ergens minder van weet of iets minder goed kan, betekent niet dat je minder bent.
Jij hebt je eigen kennis, ervaring en unieke talenten. En daardoor ben je net zo waardevol als ieder ander.
We zijn nou eenmaal allemaal uniek. Hebben allemaal onze eigen talenten en manieren om onze kennis te delen.
Daarom hoef je je nooit kleiner te voelen dan je bent. Daar help je niemand mee. Ook jezelf niet.
En ja, dit is stiekem natuurlijk ook gewoon een note-to-self. 😁
